Rodzice

Drodzy Rodzice,

w związku z czasowym zawieszeniem zajęć dydaktyczno-wychowawczych i przejściem w tryb nauki zdalnej wszyscy – uczniowie, rodzice i nauczyciele, znaleźliśmy się w nowej sytuacji. Mając na uwadze dobro dzieci, realizację podstawy programowej, a także utrwalanie zdobytych wiadomości i umiejętności nauczyciele wspierają uczniów i przekazują im materiały do samodzielnej pracy w domu (zakładka: ZAJĘCIA ZDALNE). Dużą rolę w tej niecodziennej sytuacji mają do odegrania rodzice, gdyż to na Was spoczywa odpowiedzialność za organizację nauki w domowych warunkach.
Aby „domowa szkoła” była dobrym doświadczeniem zarówno dla dzieci jak i rodziców, przygotowałam kilka wskazówek:

  • Jak zorganizować dzieciom warunki do nauki w domu?
  • Jak motywować i wspierać dzieci do systematycznego uczenia się poza szkołą?
  • Jak zadbać o bezpieczeństwo w sieci?

Jak zorganizować dzieciom warunki do nauki w domu?

        Organizacja czasu wolnego dzieckama bardzo duże znaczenie dla prawidłowego rozwoju. Bez pomocy rodziców we właściwym zaplanowaniu i zorganizowaniu dnia, dziecko szybko się zniechęci, gdyż nie poradzi sobie z organizacją czasu. Zacznie mu się wydawać, że nauka zajmuje mu cały dzień i traci możliwość do zabawy.  Rodzice powinni zwrócić uwagę na racjonalny podział czasu, którego część należy przeznaczyć na odrabianie lekcji i naukę, następną na zajęcia domowe i wreszcie na inne zajęcia dowolne, związane z zainteresowaniami dziecka. Oczywiście bardzo ważny jest czas, który uczeń powinien poświęcić wypoczynkowi po pracy.

 

”Dziesięć przykazań” dla rodziców


    1.
Dobrze jest ustalić stałe godziny pracy, dostosowane do indywidualnych możliwości dziecka z uwzględnieniem warunków domowych.

 

Chodzi tu o wykorzystanie biologicznego zegara organizmu. Jeśli dziecko uczy się zawsze o tej samej porze, to jego organizm po jakimś czasie nastawia się w tych godzinach na wysiłek intelektualny i jest bardziej efektywny. Najlepiej uczyć się rano, zgodnie z rytmem szkolnym, do którego dziecko jest przyzwyczajone.

 

          2. Przygotowanie miejsca pracy, czyli zrobienie porządku na biurku i ułożenie pod ręką wszystkich rzeczy potrzebnych do nauki (książki, zeszyty, ćwiczenia, przybory szkolne).

 

Jeśli dziecko ma przygotowane pod ręką wszystkie potrzebne do lekcji pomoce i przybory nie traci czasu na ich szukanie w trakcie pracy. Taka przerwa dekoncentruje i często trzeba zadanie rozpoczynać od nowa.

 

        3. Należy zwrócić uwagę na ułożenie ciała, wysokość krzesła dostosować do wysokości biurka i wzrostu dziecka, zadbać o dobre oświetlenie oraz spokój (wyłączenie radia, TV, zajęcie zabawą młodszych dzieci).

 

Nieprawidłowo dobrana wysokość krzesła, oprócz zagrożenia wadą postawy, powoduje zmęczenie (dziecko „wierci się”), a to z kolei przeszkadza w skupieniu. Nieprawidłowe oświetlenie może osłabiać wzrok oraz powodować znużenie, zmęczenie czy bóle głowy. Takie sytuacje znacznie obniżają motywację do wysiłku intelektualnego i dziecko chce jak najprędzej zakończyć odrabianie lekcji.

 

          4.Ustalcie plan odrabiania lekcji z uwzględnieniem przerw i konsekwentnie go przestrzegajcie.

 

Im dziecko ma większe trudności z koncentracją, tym przerwy powinny być częstsze i dłuższe. W miarę postępów należy wydłużać czas wysiłku intelektualnego i skracać przerwy. Lekcje, które sprawiają dziecku najwięcej trudności należy odrabiać jako pierwsze. Umysł jest wypoczęty
a świadomość, że to co jest trudne zostało zrobione, zwiększa motywację do dalszej pracy.

 

          5. Przed rozpoczęciem odrabiania każdego przedmiotu, należy określić zakres materiału do opanowania – przeczytać polecenia, pytania, które są na końcu tematu; sprawdzić, czy prawidłowo zostały przez dziecko zrozumiane, wątpliwości wyjaśnić.

 

Naukowo zostało dowiedzione, że człowiek o wiele lepiej się uczy, gdy wie, czego ma się nauczyć. Czytając materiał (temat) uczeń na ogół nie wie, co jest ważniejsze, a co mniej  ważne i stara się zapamiętać wszystko albo też czyta bez skupienia się na treści. Jeśli zapozna się z pytaniami przed czytaniem wie, jakie informacje są ważne i jego uwaga jest skierowana na ich szukanie. Taka technika poprawia rozumienie czytanych treści, a tym samym pomaga lepiej je zapamiętać.

 

          6. Najlepiej jest uczyć się i odrabiać lekcje w dniu, w którym zostały zadane.

 

Odrabiając lekcje w dniu, w którym zostały zadane uczeń bazuje na świeżych informacjach i je utrwala. Zostawiając je na ostatnią chwilę zapomina wiele informacji i musi się uczyć ich od początku. Ponadto mogą powstać zaległości, które trudno nadrobić.

 

          7.Przepytaj dziecko - odpowiadanie na głos pozwala na sformułowanie myśli i utrwalenie zdobytej wiedzy.

 

Dzieci odpytywane w szkole często mówią „ale ja się uczyłem” i na ogół to jest prawda. Ludzie dorośli też miewają problemy z szybkim przełożeniem myśli na słowa. Takie odpytanie w domu pozwala na sprawdzenie zdobytych informacji i ułożenie wypowiedzi.  

 

         8.Jeśli dziecko nie lubi jakiegoś przedmiotu, należy znaleźć jakieś ciekawostki i zainteresować je nimi.

 

Jeśli dziecko nie lubi jakiegoś przedmiotu lub rodzaju aktywności przekłada się to na stosunek do przedmiotu. Dobrze jest zainteresować dziecko tym przedmiotem za pomocą filmów, ciekawostek, książek.

 

         9. Przy sprawdzaniu najpierw należy zauważyć i podkreślić to, co zostało zrobione dobrze, a dopiero potem wskazać błędy i je omówić.

 

Dzieci chcą otrzymywać dobre stopnie i gdy odrabiają prace domowe to robią to na miarę swoich możliwości, motywacji i umiejętności uczenia. Rodzice sprawdzając wskazują na ogół błędy. Dziecko odbiera to: „tyle się napracowałem i wszystko źle”, co bardzo obniża motywację i zniechęca do pracy. Jeśli jednak rodzic zauważy i doceni wysiłek, pokaże najpierw to, co zostało zrobione dobrze, a potem wskaże błędy, to dziecko chętniej podejmie się dalszego wysiłku.

 

          10. Sprawdzając zaznaczamy błędy, nie poprawiamy. Staramy się wyjaśnić na czym błąd polega i pytaniami pomocniczymi naprowadzamy na prawidłowy tok myślenia.

 

Sprawdzając wykonane zadanie wskazujemy błędy, ale ich nie poprawiamy. Pytaniami pomocniczymi naprowadzamy dziecko na właściwe rozwiązanie. Taka postawa uczy dziecko samokontroli i umiejętności poprawiania własnych błędów. Należy dziecko przyzwyczajać do podejmowania wysiłku, do pokonywania trudności, wtedy wierzy we własne możliwości, a także uczy się rozwijać swoje uzdolnienia, a przede wszystkim uczy się odpowiedzialności za swoje postępowanie.

 

Omówione wyżej zasady są dość ogólne. Do każdego dziecka należy podchodzić indywidualnie. Rodzicielska „pierwsza pomoc” powinna być więc dostosowana do potrzeb dziecka, właściwa i przemyślana - nie może to być wyręczanie dzieci z ich obowiązków.Pomagając dziecku w nauce, rodzice będą zorientowani w jego uzdolnieniach i brakach oraz zapobiegną w porę zaległościom w nauce.

 

Jak motywować i wspierać dzieci do systematycznego uczenia się poza szkołą?

W procesie uczenia się motywacja odgrywa dużą rolę. Jest siłą pobudzającą do nauki, zdobywania wiedzy, rozszerzania zainteresowań.

Motywacja:

  • odnosi się do sfery psychicznej człowieka, 
  • jest procesem regulującym nasze zachowania,
  • jest utożsamiana z chęcią, wolą, wzbudzaniem w sobie energii wykorzystywanej do rozpoczęcia, kontynuacji i finalizacji zaplanowanego działania,
  • wiąże się z realizacją naszych potrzeb.

 

Wyróżnia się motywację zewnętrzną, w której wykorzystuje się różne motywatory – nagrody, kary oraz wewnętrzną, tzw. automotywację, która sprowadza się do pobudzania samego siebie  w celu realizacji zadań. Człowiek odczuwa wiele różnorodnych potrzeb, wśród nich potrzebę autonomii, czyli niezależności i swobody w podejmowaniu samodzielnych decyzji oraz potrzebę kompetencji, czyli rozwoju i relacji z ludźmi.

Rozpoznanie potrzeb i celów dziecka jest jednym ze sposobów pobudzania jego wewnętrznej motywacji.

 

Porady dla rodziców

 

  1. Ucz przez zabawę!

Po pierwsze – musimy walczyć z nudą i rutyną. Nic tak bardzo nie demotywuje dziecka, jak siedzenie nad książką czy rozwiązywanie wciąż tych samych zadań. Nauka, by była przyjemniejsza i wciągała dziecko, musi być interesująca i zaskakująca. Pamiętajmy, że niemal każdą naukę możemy sprowadzić do poziomu zabawy. 

 

  1. Nie zbywaj, nie zniechęcaj, nie wyręczaj!

Tłumiąc ciekawość dziecka, tłumimy w ten sposób również chęci poznawcze ucznia. Motywacja do tego, by dziecko zadawało kolejne pytania, zaczyna się osłabiać. Dziecko może uznać, że nie ma sensu pytać, skoro i tak nie dostanie odpowiedzi. Zniechęca się je w ten sposób do powiększania swojej wiedzy, co może mieć zgubny wpływ na jego szkolną przyszłość.  Dziecięcą aktywność można również zahamować poprzez wyręczanie dziecka np. w odrabianiu lekcji. Nawet jeśli nasza pociecha nie potrafi poradzić sobie ze szkolnym zadaniem, o wiele lepiej jest wytłumaczyć jej na czym to polega niż wykonywać zadanie za nią. Nie przynosi to żadnego skutku edukacyjnego, a wręcz przeciwnie – hamuje rozwój umysłowy dziecka.

 

      3. Chwal i nagradzaj!

 

Nie da się uniknąć systemu kar i nagród w edukacji. Służą temu między innymi stopnie w szkole, ale rodzice również mogą ustanowić własny system nagradzania i karania. Trzeba to jednak robić z dużą rozwagą. Nie na wszystkie dzieci działa motywacja negatywna. Niektóre dzieci na kary reagują zniechęceniem do podejmowania dalszych prób i buntem przeciw nauce. Niektóre dzieci z czasem zaczynają traktować nagrody  jak codzienność i domagają się ich za każdym razem, gdy coś im się udało. By nie popaść w te skrajności, należy rozważnie dysponować karami i nagrodami. Na co dzień wystarczą ustne pochwały, miłe słowo doceniające trud. W przypadku kar, warto stosować je w ostateczności i tylko wtedy, gdy złe wyniki w nauce to efekt lenistwa a nie braku zrozumienia tematu.

 

  1. Rozwijaj pasje!

Każdy z nas wykonuje i uczy się z przyjemnością tego, co lubi. Tak samo jest w przypadku dzieci. Wiedzę o zainteresowaniach i pasjach dziecka warto wykorzystać w motywowaniu.  Nie wymagajmy od dziecka najlepszych ocen ze wszystkich przedmiotów, bądźmy wyrozumiali dla jego przedmiotowych upodobań. Umożliwiajmy mu oddanie się pasji np. przyrodniczej, kupujmy mu pomoce naukowe z tej dziedziny, wspierajmy rozwój zainteresowań ze świadomością, że dziecko nie marnuje w ten sposób czasu, który mogłoby poświęcić matematyce, ale że właśnie rozwija swój umysł i czyni go bardziej otwartym.

 

  1. Nie krytykuj!

Dla dziecka nie ma nic gorszego niż wyśmiewanie jego niepowodzeń czy piętnowanie ich. Jeśli robi to rodzic lub nauczyciel czyli dziecięcy autorytet, uczucie jest jeszcze bardziej bolesne. Jeśli zależy nam na wychowaniu młodego człowieka, który będzie pełny wiary we własne możliwości, nie możemy podcinać mu skrzydeł. Krytykowanie nie jest żadnym hartowaniem charakteru, szczególnie u wrażliwego dziecka. Zamiast motywować dziecko do wytężonej pracy, może osłabić jego zapał i przede wszystkim zranić je. Nauka w tej sytuacji może wydawać się dziecku czymś złym, niepotrzebnym, a utraconą wiarę w siebie trudno odbudować.  Zamiast się z dziecka naśmiewać czy wytykać mu błędy i niedociągnięcia, warto postarać się zrozumieć te trudności i pomóc je przezwyciężyć.

 

  1. Pobudź ogólną motywację do nauki!

Warto wzbudzać w dziecku ogólną motywację do nauki. Dziecko powinno zrozumieć, po co w ogóle musi się uczyć. Trzeba przystępnie wyjaśnić mu, do czego przydaje się wiedza uzyskana w szkole. Nasza pociecha powinna mieć świadomość, że edukacja jest bardzo praktyczna i czyni nasze życie łatwiejszym. Pamiętajmy, jeśli nasz uczeń będzie wiedział, jakie korzyści da mu szkoła, chętniej będzie się uczył. 

 

       7. Kochaj i akceptuj! Buduj wiarę w siebie!

 

Dziecko wyrastające w miłości i akceptacji jest silniejsze i łatwiej radzi sobie w życiu. Dlaczego? Bo ma wsparcie, które dodaje mu sił i zapału. Ma również świadomość, że ktoś je dopinguje i w razie potrzeby mu pomoże. Dziecko, które czuje się kochane, traktuje kochające je osoby jak autorytet, dlatego dzięki temu łatwiej wpłynąć jest nam na dziecięcą postawę i zmotywować do działania. Takie dziecko również łatwiej nabiera wiary w siebie, a ta przecież potrafi czynić cuda. Na każdym kroku wzmacniajmy w dziecku wiarę w siebie. Akceptujmy jego słabości, wykażmy zrozumienie dla niepowodzeń. Zapewniajmy o swojej miłości szczególnie w tych trudnych dla dziecka chwilach. Jeśli nasza pociecha uwierzy, że może i że potrafi czegoś dokonać, łatwiej poradzi sobie z każdą trudnością.

 

  1. Pokazuj autorytety!

Dla każdego z nas największą motywacją do działania bywają osiągnięcia innych osób, szczególnie tych, które znamy. Nic bardziej nie przekonuje niż namacalny dowód na sukces. Uczniom również przydają się takie wzorce. Ale tylko te atrakcyjne z ich punktu widzenia. Bardziej niż najlepszy uczeń z klasy zdobywający najwyższe stopnie do nauki przekona ich np. ulubiony sportowiec, który skończył studia i zna języki obce.  Szukajmy autorytetów wokół dziecka, zwracajmy uwagę na jego zainteresowania i pokazujmy mu pozytywne aspekty edukacji na przykładach znanych i lubianych. Nie zapominajmy przy tym o sobie. My też powinniśmy świecić przykładem – dzięki temu będziemy wiarygodni w oczach dziecka.

 

       9. Ułatw dziecku naukę!

Nawet najtrudniejsze rzeczy można w przystępny sposób wytłumaczyć. Można również łatwiej pewne rzeczy przyswoić. Niestety nie wiedzą tego dzieci, więc to do nas – dorosłych należy podpowiedź, jak to zrobić. Warto podzielić się z dzieckiem technikami ułatwiającymi zapamiętywanie, by potrafiło w prosty sposób zapamiętać nawet najdłuższe informacje. Sprawmy, by podczas nauki dziecko nauczyło się selekcji. Warto pokazać dziecku, że podkreślanie tekstu czy zaznaczanie ważnych fragmentów w książce karteczkami może ułatwić późniejszą naukę. Dobrze jest zamontować nad dziecięcym biurkiem tablicę i pozwolić mu przypinać ważne rzeczy do zapamiętania.

 

       10. Dobrze zorganizuj czas dziecka!

 

Zadbajmy o to, by nasze dziecko uczyło się systematycznie. Zostawianie sobie nauki obszernego materiału na sam koniec, może okazać się ponad siły i możliwości dziecka, co z pewnością będzie działać na nie demotywująco. Wprowadzenie dyscypliny w edukacji ma swoje plusy – uczy systematyczności działania również w innych dziedzinach życia. Warto ustalić harmonogram dnia, w którym nauka staje się stałym elementem.

 

 

JAK ZADBAĆ O BEZPIECZEŃSTWO W SIECI ?

 

Komputer jest bardzo przydatną zdobyczą techniki, nieodzowną w tym szczególnym czasie, kiedy nauka zdalna musi czasowo zastąpić tradycyjne nauczanie w szkole. Jednak pomimo zalet i możliwości, stanowi też narzędzie, które wykorzystane w niewłaściwy sposób, może zagrażać bezpieczeństwu naszych dzieci. Ważny jest zarówno czas, jaki dziecko spędza przed komputerem, jak i aktywność, którą podejmuje. Aby w pełni wykorzystać możliwości jakie daje nam dostęp do Internetu zadbajmy o bezpieczeństwo dzieci w sieci

 

 

Rodzicu:

  • Ustal z dzieckiem zasady i czas korzystania z Internetu
  • Udostępniaj dziecku jedynie wartościowe, pozytywne i bezpieczne treści
  • Skonfiguruj ustawienia bezpieczeństwa w urządzeniu
  • Obserwuj, co Twoje dziecko robi w Internecie/jakie treści, zdjęcia udostępnia na portalach społecznościowych/z kim się kontaktuje
  • Rozmawiaj z dzieckiem o jego doświadczeniach w sieci
  • Zainstaluj program do ochrony rodzicielskiej.

 

Mam nadzieję, że powyższe wskazówki okażą się przydatne i czas nauki w domu będzie dobrze zorganizowany i zapewni dzieciom i rodzicom pozytywne doświadczenia, radość i satysfakcję ze wspólnej nauki.

Joanna Wiejak